Badiako urbanoan

BADIAKO URBANOAN

Itsasoari lepoa emonda,
autobuseko atzekaldean doa zutik,
ez dau zeru urdina
olatuetan kulunkatzen ikusi nahi.
Burura datorkio semetxoaren irudia,
eta ostera be
pregunta bera:
“Zertan nabil?”
barne susmoaren dardarak
dino bere kontra
azalduko dala egindakoa.

Itsasoari karenka dagozan
bahia ganeko
etxe dotoreak
begiratu dauz ezer ikusi barik,
gainean dagoz
mende hasierako dotoreziagaz,
miradorez jantziak,
marmol gorrikoa,
urdin metalduna,
hantxe gerizpe aldean
berrikuntza ausartenagaz.
Etxeei behatzeaz
halako zirrara hotz baten
eragina somau dau.
Halan da be, beraz akordatean
arrapaladan datorren
desioaren garra ezin eutsiz,
damu da, behin
eta barriro datorkion preguntari
ezin kontestauta:
“Eta gero zer?”
zalantzaren espresio
tinkoa lotza barik
igarten da bere aurpegian,
“zelan segi?”

Olatuetan kulunkatzen dan zeru
urdinari lepoa emanda,
zutik doa autobus urbanoan,
ezin onartuta
apartera behatzeak
beldurra emoten deutsala.
Ezezagunen artean
ezin ezkutatuta,
etxe dotoreetako miradoreetara
begira doa ezer ikusi barik
itsaz bazterreko urbanoan.